Eindwerk psycho-oncologie 2018-2020: De evolutie van levenskwaliteit en eenzaamheid bij de oudere patiënt met kanker

Zowel het aantal ouderen met een kankerdiagnose als het aantal oudere overlevers stijgt (Belgian Cancer Registry, 2017). Om te zorgen voor de best mogelijke levenskwaliteit, is er meer inzicht nodig in het welzijn van ouderen met kanker op korte en lange termijn.

Deze studie onderzoekt hoe oudere kankerpatiënten het stellen, drie jaar na een kankerdiagnose, op vlak van sociale en emotionele eenzaamheid en op vlak van levenskwaliteit, meer bepaald het fysiek en cognitief functioneren. Daarnaast wordt bekeken wat de invloed is van eenzaamheid op de verandering in levenskwaliteit bij ouderen die in het verleden kanker hebben gehad.

Gegevens van 338 ouderen (> 60 jaar) met kanker, die deelnamen aan de KLIMOP-studie (Deckx et al., 2011), werden in dit onderzoek gebruikt. Socio-demografische en medische gegevens werden bevraagd. De Eenzaamheidsschaal van De Jong Gierveld en de EORTC QLQ-C30 werden afgenomen.

De studie toont aan dat drie jaar na diagnose het fysiek en cognitief functioneren bij oudere kankerpatiënten verminderd is ten opzichte van bij de diagnose. Daarnaast observeren we dat de sociale en emotionele eenzaamheid na drie jaar zijn toegenomen. Fysiek en cognitief functioneren bij diagnose blijken goede voorspellers voor het fysiek functioneren na drie jaar. Ook cognitief functioneren bij diagnose blijkt een goede voorspeller voor het cognitief functioneren na drie jaar. Sociale en emotionele eenzaamheid, geslacht, type tumor en woonsituatie hebben geen voorspellende waarde voor fysiek en cognitief functioneren na drie jaar. Dit betekent dat eenzaamheid geen invloed zou uitoefenen op de levenskwaliteit bij ouderen die kanker gehad hebben.