Partner, familie en naasten

Elk jaar overlijden in België 30.000 mensen aan kanker, onder wie 6.000 volwassenen jonger dan 65 jaar. De meerderheid van deze patiënten wenst thuis verzorgd te worden en te sterven. Dit is echter enkel mogelijk indien voldoende mantelzorg aanwezig is. Mantelzorg wordt vaak en waar mogelijk opgestart door de levenspartner van de patiënt. Gediagnosticeerd worden met kanker in een gevorderd en ongeneeslijk stadium kan beschouwd worden als een potentieel traumatisch event (PTE) zowel voor de patiënt als voor de partner.

Mantelzorgers zeggen al snel ‘het is toch normaal dat ik dat doe’. Dat klopt niet helemaal. De zorg die mantelzorgers geven, durft nogal eens ten koste te gaan van zichzelf en hun gezin.

Met haar boek wil Hilde Vandebroek andere mantelzorgers inspireren en aanzetten tot zelfzorg.

Haar journal

Achtergrond
Kanker is in België de meest voorkomende reden waarom mensen euthanasie vragen. Voor betrokken hulpverleners is een euthanasieprocedure en daarmee gepaard gaande zorg voor patiënt en naasten een complexe ervaring. Huidig onderzoek focust zich vooral op de rol van artsen en verpleegkundigen in de procedure, en heeft weinig aandacht voor de rol van zorgverleners ten opzichte van de familie. Dit onderzoek richt zich op de ervaring van psychologen in het contact met familieleden voor, tijdens en na een euthanasieprocedure.